Internationale Vrouwendag, elk jaar op 8 maart, staat voor het gevoel van solidariteit en strijdbaarheid van vrouwen overal ter wereld. Ook Tugra Zorg & Welzijn strijdt mee voor de rechten van de vrouw. En dat is hard nodig. Nog veel vrouwen leven in angst én volgens andermans regels. Zonder vrijheid, respect of waardering. Om de wereld daarvan bewust te maken, hebben we drie oersterke vrouwen gevraagd hun indrukwekkende verhaal te delen. Yagmur, Kardelen en Venhar: drie vrouwen die zich met veel pijn, moeite en hulp hebben bevrijd uit onmenselijke situaties.

Dank voor jullie verhaal.

Het verhaal van Yagmur

“Ik ben niet meer bang om te vallen, want ik weet hoe ik weer moet opstaan. De lieve mensen van Tugra hebben me geleerd om mezelf te respecteren en waarderen. Om mezelf als sterke vrouw te zien. Een groot geschenk, na alles wat ik heb meegemaakt. We moeten blijven strijden voor alle vrouwen die nog niet bevrijd zijn van onderdrukking en tirannie. Daarom is Internationale Vrouwendag van grote betekenis.”

“Als je als vrouw geen vertrouwen hebt in jezelf, zal niemand je met respect behandelen.”

Yagmur is vijftien jaar getrouwd geweest. “Het was een mooi en gelukkig huwelijk met kinderen, totdat ik mijn man betrapte met een andere vrouw. Een vrouw uit de familie. Ik werd voor gek verklaard, door niemand geloofd en zelfs uit huis gezet. Maandenlang verbleef ik in een inrichting, waardoor ik mijn kinderen lange tijd moest missen.”

Onderdrukking
Na dit drama wilde Yagmur opnieuw beginnen, haar leven weer op orde krijgen. “Ik wilde van iemand houden en me geliefd voelen. Er kwam een andere man in mijn leven, met wie ik ging samenwonen. Ik was zelfstandig, we hadden allebei ons eigen inkomen. Maar het geluk was van korte duur. Mijn partner veranderde al snel in iemand anders. Ik werd onderdrukt door hem en zowel lichamelijk als geestelijk mishandeld. Daarnaast ontdekte ik dat hij al met een andere vrouw was getrouwd. Een grote schok. Ik werd niet meer gewaardeerd, maar gebruikt door deze man. Hij nam mijn hele inkomen in beslag en maakte een dienstmeisje van me.”

Prooi
Deze ondraaglijke situatie hield Yagmur tien jaar vol. “Een vreselijke periode, ook omdat mijn ex-man de kinderen bij me weghield. Uiteindelijk ben ik op straat gezet door mijn partner. Buiten beschouwden mannen mij als prooi. Mannen met dezelfde afkomst als ik, maar ook met andere culturele en etnische achtergronden. Dat maakte geen verschil.”

Zelfrespect
Gelukkig kreeg Yagmur een eigen huis en hulpverlening toegewezen. Ze kon weer aan haar toekomst bouwen. “Deze nieuwe situatie heeft de band met mijn kinderen versterkt. Ook het contact met mijn ex-man, de vader van mijn kinderen, is inmiddels hersteld. Ik heb veel geleerd in mijn leven. Als je als vrouw geen vertrouwen hebt in jezelf, zal ook niemand je met respect behandelen. Mensen proberen je klein en onderdanig te houden, pijn te laten lijden. Dat laat ik niet meer toe. Met hulp van Tugra heb ik zelfrespect gekregen. Ik zie mezelf nu als een sterke vrouw en waardeer wie ik ben. Ik ben belangrijk. Wij vrouwen zijn belangrijk. En daarom is Internationale Vrouwendag ook zo ontzettend belangrijk.”

Het verhaal van Kardelen

“Overdag lachte ik, maar ’s nachts huilde ik. Bijna niemand weet wat ik heb meegemaakt. Maar een vrouw geeft nooit op. Ze zoekt altijd naar mogelijkheden om staande te blijven. Vrouwen zijn oersterk. Het zou elke dag Internationale Vrouwendag moeten zijn.”

“Een vrouw geeft nooit op. Ik heb geleerd om op eigen benen te staan. Om onafhankelijk en krachtig te zijn.”

Kardelen had tot haar achttiende verjaardag een goed leven. “Ik kwam uit een fijn gezin met lieve ouders. Na de havo trouwde ik met mijn neef. Ik wilde dat niet, maar werd overgehaald door familie. Een maand na het huwelijksfeest kreeg ik een ongeluk, wat een grote lichamelijke impact had. Mijn schoonmoeder verzorgde me, maar sprak slecht over mij. Ook mijn man toonde geen begrip. Hij had een hoog libido, waardoor ik zwanger raakte. En dat terwijl ik lichamelijk nog niet in staat was om te bevallen. Nog geen jaar later zette ik ons tweede kind op de wereld. Ik had het zwaar, mede doordat ik geslagen werd door mijn man en schoonmoeder. Ze dwongen me om schoon te maken, in ons eigen huis en bij mijn schoonmoeder en schoonzussen.”

Verlies
Na het overlijden van haar geliefde vader, een groot verlies, werd Kardelen getroffen door een gezichtsverlamming. “Ik heb toen eindelijk mijn man verlaten en ben teruggekeerd naar mijn ouderlijk huis. Terug naar mijn moeder. Zij was een enorme steun voor me. Het was een zware tijd. Vanwege mijn beperking mochten de kinderen niet bij mij wonen. Mijn zelfvertrouwen was compleet weg.”

Bedrog
Toch gaf Kardelen niet op. Ze rondde een studie af en ging aan het werk. Vervolgens ontmoette ze tijdens een vakantie een ex. “Hij wilde met me trouwen. Ik vertrouwde hem, dus vertrok ik op mijn tweeëndertigste naar Nederland. Maar toen ik eenmaal met hem samenwoonde, ging het mis. Ik deed alles voor mijn partner, maar kon hem niet tevredenstellen. Hij maakte nare opmerkingen en bedroog me met andere vrouwen.”

Buitengesloten
Op haar drieëndertigste staat Kardelen er weer alleen voor. Terugkeren naar Turkije is geen optie. “Mijn oom (ex-schoonvader) sluit me buiten. Hij vindt dat ik de familie heb zwartgemaakt en in de steek heb gelaten. Ik wil mijn moeder niet belasten met deze problemen. Ze woont in de omgeving van mijn oom, wat het lastig maakt voor haar. Op deze manier laten ze haar tenminste met rust. Het moeilijkste is dat ik mijn kinderen al twee jaar moet missen. Ik kan pas terug naar mijn geboorteland als mijn oom er niet meer is.”

Welkom bij Tugra
Kardelen moest alles opgeven wat haar dierbaar is en haar vertrouwen is diep geschaad. Toch is ze niet verbitterd geraakt. “Kwaadheid ken ik niet en wil ik ook niet kennen. Ik was gewend een masker te dragen, mijn verdriet te verbergen. Pijn hield ik voor mezelf. Uit schaamte, maar ook uit respect voor mijn schoonfamilie. Ik had geen mening en durfde geen ‘nee’ te zeggen. Met hulp van Tugra heb ik geleerd op eigen benen te staan. Om onafhankelijk en krachtig te zijn. Hoewel mijn begeleiding via Moviera verloopt, ben ik altijd welkom bij de mensen van Tugra voor een fijn gesprek. Zij sluiten niemand buiten. Dat is zo bijzonder.”

Feministe
Kardelen vervolgt: Het feit dat er mensen zijn die onvoorwaardelijk voor je klaarstaan en je opvangen, maakt je als mens weerbaarder en sterker. Het geeft je vertrouwen. Ik ben veranderd in een feministe en kan voortaan makkelijk leven zonder man. Internationale Vrouwendag is belangrijk. De wereld zou een dag andersom moeten draaien, zodat mannen ontdekken hoe het is om een vrouw te zijn. Wat intimidatie op de werkvloer betekent en hoe het voelt om op straat te worden nagestaard. Misschien zouden ze dan meer empathie tonen.”

Het verhaal van Venhar

“Vrouwen zijn geen stuk vlees. Vrouwen zijn moeders. Vrouwen zijn sterk. Als vrouwen echt iets willen, krijgen ze het voor elkaar. En dat maakt ons bijzonder en heel erg belangrijk. Laten we ons dat beseffen. Niet alleen tijdens Internationale Vrouwendag, maar elke dag weer.”

“Ik laat mijn leven niet langer beheersen door angst.”

Venhar heeft nooit over haar eigen volwassen leven mogen beslissen. Dat begon al toen haar ouders haar uithuwelijkten. Hoewel Venhar twee kinderen kreeg met haar man, duurde het huwelijk slechts drie jaar. “Mijn man was verliefd op een andere vrouw, zijn ex-geliefde. Na de scheiding keerde hij bij haar terug.”

Gedwongen huwelijk
Door de scheiding moest Venhar haar kinderen loslaten. Ze bleven bij hun vader in Turkije, terwijl Venhar verplicht naar Nederland moest verhuizen. Haar broers dwongen haar namelijk opnieuw te trouwen, ditmaal met een man in Nederland. “Tot mijn grote verdriet mochten de kinderen niet met me mee. Tijdens mijn tweede huwelijk kreeg ik nog een kind, maar de situatie was alles behalve rooskleurig. Mijn man had epilepsie en kreeg wonden op zijn lichaam. Door zijn heftige problemen stootte hij me af en werd ik zwaar onderdrukt.”

Achtergelaten
Na een huwelijk van vier jaar ging het gezin op vakantie naar Turkije. “Daar werden mijn zoon en ik achtergelaten door mijn man, zonder verblijfsvergunning. Mijn broers wilden direct een derde huwelijk voor mij regelen, zodat ze opnieuw geld konden verdienen aan een bruidsschat, maar een kind paste volgens hen niet in dat plaatje. Ik heb gehuild en gesmeekt, maar mijn zoon werd me meteen afgenomen.” In opdracht van Venhars broers nam de vader haar kind weer mee naar Nederland. Venhar bleef alleen achter in Turkije, met een gebroken hart.

‘Help’
Al snel ontving Venhar een telefoontje uit Nederland. “Bureau Jeugdzorg vroeg me terug te keren naar Nederland, omdat mijn ex-man niet goed voor onze zoon zorgde. Natuurlijk wilde ik dat, maar ik durfde geen antwoord te geven. Mijn broers luisterden namelijk mee. Het enige wat ik in het Nederlands kon zeggen was ‘help’. Ik was bang, want mijn broers bedreigden me en wilden me ‘vasthouden’ in Turkije. Uiteindelijk heeft Bureau Jeugdzorg de hulp van Turkse politiemensen ingeschakeld, die mijn broers hebben overtuigd om me te laten gaan. Ik kreeg een verblijfsvergunning en mocht terug naar Nederland. Terug naar mijn kind.”

Geen pijn meer
Venhar en haar zoon verbleven eerst in een opvanghuis in Nederland, maar dankzij de juiste hulp en begeleiding en Venhars doorzettingskracht hebben ze nu een eigen woning. “Daarnaast heeft Tugra ervoor gezorgd dat er een goede omgang mogelijk is tussen mijn kind en zijn vader. Ik heb nu nog maar één grote wens: hereniging met mijn twee kinderen uit Turkije. Het is nog te vroeg om ze bij mij te laten wonen, maar ik hoop dat ik alvast een band met ze kan opbouwen. Ik laat mijn leven niet langer beheersen door angst. Dankzij Tugra heb ik geleerd dat ik een mens ben met rechten. Ik wil geen pijn meer lijden. Om dat voor elkaar te krijgen, moet ik zelf in actie komen en de regie over mijn leven terugpakken.”